زندگی چیست چو پرسی از بز

به تو گوید که علف

و چمنزار بهشتش باشد

دوزخش هست کویر

عاقبت نیز غذای من و توست

حال بنگر تو بر احوال خویش

هدف زندگی ات آب و غذاست؟

یا خیالت پی همخوابی و لذت برپاست؟

تو بگو تا چه زمان زندگی ات پا برجاست؟

گوهر عشق از آن من و توست

خرد و عقل  نشان من و توست

چشم وا کن تو ز کوته نگری

آدمی وارث یک معجزه است

راه بگشا که بتابد بر تو

روشنی منتظر روزنه است

قالب:نو

دفتر:بوی تو

شاعر:محسن نصیری(هامون)